Effects of Return Migration on the Non-migrants ‘ Wages and Employment
Cid Faculty Working Paper No. 330
Ricardo Hausmann en Ljubica Nedelkoska
januari 2017
onderzoeksopdracht
Achtergrond
de afgelopen decennia werd migratie van ontwikkelingslanden naar ontwikkelde landen vaak gezien als ‘braindrain’, omdat getalenteerde werknemers uit hun thuisland werden gedwongen door gebrek aan concurrentiemogelijkheden. De bevolking die deze landen heeft verlaten en zich in de economisch meer geavanceerde delen van de wereld heeft gevestigd, heeft na verloop van tijd financieel kapitaal verworven en sociale netwerken in gastlanden opgebouwd. Terwijl de thuislanden nog steeds te kampen hadden met de schaarste aan knowhow, begonnen grote delen van hun bevolking actief deel te nemen aan productievere economieën. Het lijkt erop dat ontwikkelingslanden door migratie onverwacht belangrijke netwerken van menselijk en financieel kapitaal in het buitenland hebben gecreëerd.
maar brengen deze buitenlandse netwerken kennis terug naar hun thuisland? Het blijkt dat dezelfde redenen die de economische migratie in de eerste plaats veroorzaakten, het vaak moeilijk maken voor migranten om zich achteraf te engageren. Wat zou er echter gebeuren als een groot deel van deze diaspora ‘ s gedwongen zou worden terug te keren naar hun eigen land – zou dat leiden tot overdracht van knowhow? Ons onderzoek onderzoekt de impact van zo ‘ n abrupte migratiegolf tussen Griekenland en Albanië.
Research Insights
de val van het communistische regime in Albanië in het begin van de jaren negentig resulteerde in massale emigratie tot het volgende decennium. Tegenwoordig woont ongeveer een derde van de in Albanië geboren bevolking buiten Albanië, waarvan ongeveer 40% (ongeveer 600.000 Albanezen) in Griekenland woonde in 2009. In dat jaar begon de economische situatie in Griekenland echter te verslechteren. Vooral de Albanezen, die de grootste minderheidsgroep vormen, werden getroffen – terwijl het werkloosheidspercentage van de Griekse burgers 27% bedroeg, dat van de Albanese Burgers 40%. Dit leidde tot een golf van terugkeer migratie die Albanië beroepsbevolking met 5% tussen 2011 en 2014 alleen al. De Mainstream economische theorie zou voorspellen dat een dergelijke schok voor de thuismarkt de werkloosheid zou verhogen en de gemiddelde lonen thuis zou drukken. Deze redenering is gebaseerd op de veronderstelling dat terugkeermigranten dezelfde vaardigheden hebben als de thuisbevolking en dus onderling verwisselbaar zijn. Dit is niet wat onze belangrijkste bevindingen suggereren. We zien dat in de regio ‘ s waar de migranten terugkeerden, de lonen van de laaggeschoolde Albanezen die nooit migreerden (niet-migranten) stegen, terwijl die van de geschoolde Albanezen die bleven meer kans hadden om een baan te vinden waar een groter deel van de migranten was teruggekeerd.
wat drijft deze effecten op werkgelegenheid en lonen? We stellen vast dat terugkeermigranten beduidend ondernemender zijn en ongeveer drie keer meer kans hebben om anderen in dienst te nemen dan niet-migranten. Dit betekent dat terugkeermigranten niet zozeer afhankelijk zijn van bestaande banen als wel van het scheppen van eigen banen. Bovendien scheppen ze niet alleen banen voor zichzelf, maar ook voor anderen, met name in de grote landbouwsector van Albanië. Hier brengen terugkeermigranten technologisch geavanceerde ideeën met zich mee en creëren ze exportmogelijkheden die hogere inkomens opleveren.
hoewel deze bevindingen optimisme stimuleren, vraagt een vollediger analyse van de kosten en baten van terugkeermigratie om meer voorzichtigheid. De terugkeermigratie zorgde niet alleen voor voordelen voor de niet-migranten, maar veroorzaakte ook verliezen. In 2008 stegen de overmakingen naar Albanië tot 11% van het BBP en daalden vervolgens tot 8,5% van het BBP in 2014. We hebben de voordelen van terugkeermigratie voor niet-migranten in termen van loongroei en werkgelegenheid vergeleken met de verliezen als gevolg van lagere overmakingen. Onze schattingen van de winsten variëren, afhankelijk van de veronderstellingen, tussen 0,6 en 1.5% van het BBP per jaar, waarmee tussen 38 en 94% van de jaarlijkse verliezen aan overmakingen wordt gecompenseerd. Dit wijst erop dat, althans op korte termijn, de winsten van de terugkeermigratie niet groter waren dan de verliezen die daardoor werden veroorzaakt.
beleidsimplicaties
in tegenstelling tot wat de economische theorie zou verwachten, verminderde de terugkeermigratie de lonen niet en verminderde de kansen op werk van de niet-migranten niet. In feite zijn de totale effecten op lonen en werkgelegenheid positief, wat erop wijst dat terugkeermigranten complementair zijn in plaats van niet-migranten op de arbeidsmarkt te vervangen.
dit wijst erop dat het potentieel voor productieve samenwerking met de diaspora reëel en significant is en dat regeringen open moeten blijven voor en in contact moeten blijven met hun migrantengemeenschappen.
beleidsmakers zouden hun diaspora kunnen beschouwen als potentiële bronnen van knowhow en kapitaal die zij kunnen mobiliseren. Programma ’s ontworpen voor actieve samenwerkingen met de diaspora’ s die overheden helpen om te leren over het niveau van ontwikkeling, professionele belangen en behoeften van de diaspora, lijken zinvol beleid voor diaspora betrokkenheid om te beginnen. Deze bevindingen suggereren echter niet dat overheden zouden moeten investeren in programma ‘ s die terugkeermigratie stimuleren, zoals terugkeerbeurzen. Als de economische toestand van Griekenland niet verslechterd zou zijn, zouden veel terugkeermigranten en hun gezinnen waarschijnlijk beter af zijn geweest, in ieder geval economisch gezien, in Griekenland. Bovendien kan het ondernemersklimaat in sommige landen van herkomst objectief moeilijk zijn, waardoor weinig terugkeer naar de vaardigheden van de terugkeermigranten wordt gemaakt.