Shravana of Śravaṇa (Sanskriet: श्रवण) is afgeleid van de wortel श्रवः (gehoor of het gehoor), en betekent ‘oor’, ‘de schuine zijde van een driehoek’, ‘het gehoor’, ‘studie’, ‘fame’, ‘heerlijkheid’, ‘dat wat gehoord of geopenbaard’, ‘rijkdom’, ‘stroomt’, ‘lekt’,
In de Hindoeïstische filosofie en rituelen, het horen van de geheimen van de Upanishads van de Goeroe heet Shravana die geheimen zijn bedoeld om te worden nagedacht te krijgen intellectuele overtuiging. Men leert door te horen, het is de eerste fase van leren, de initiatie wanneer de traditionele Vedische doctrines worden doorgegeven door de leraren. Shravana is de mentale activiteit waarmee de teksten worden begrepen om de waarheid over Brahman te kennen. De Sruti is het zaad van Vedantische kennis gezaaid door de goeroe (leraar) in de geest van sisya (‘discipel’) die dat zaad vervolgens verzorgt door zijn shravana, manana en nididhyasana.Yajnavalkya beval zijn vrouw, Maitreyi, de vorm van sadhana aan die bestond uit darshana, shravana, manana en nididhyasana.; darshana verwijst naar het zien en realiseren van God of Brahman. Hij vertelde haar dat de eerste fase in spirituele zoektocht Shravana is, en men moet een shravaka worden voor wie het horen of shabda belangen creëert, dan die belangen sorteert, het essentiële van het niet-essentiële verwijdert, verwarring en twijfels wegneemt, en natuurlijk leidt tot de volgende fase, Manana. Shravana is een psychologische oefening. Vidyaranya in zijn Panchadasi (Sloka I. 53) legt uit dat:Het ontdekken of ontdekken van de ware betekenis van de identiteit van het individuele zelf en het opperste Universele zelf met de grote uitspraken is wat bekend staat als shravana; en om de mogelijkheid van de geldigheid ervan te ontdekken.door logisch redeneren wordt Manana genoemd. Gehoor en onderscheid zijn gunstig voor kennis, beide zijn onderling verbonden en de interne middelen voor het verwerven van zelfkennis, de eerste omvat analyse en argument, en de laatste is de onophoudelijke reflectie op de non-dualiteit van het individuele zelf.Sadananda legt uit dat horen de overtuiging is dat de Vedanta non-dualiteit van Brahman onderwijst op basis van zes karakteristieke tekens – a) presentatie van het onderwerp aan het begin en de conclusie, b) herhaling of herhaalde presentatie van het onderwerp, c) originaliteit, d.w.z. het onderwerp is niet bekend door een andere bron, d) resultaat of nut van het onderwerp, e) lofrede of lof van het onderwerp en f) demonstratie of redenering ter ondersteuning van het onderwerp. Shravana resulteert in het waarachtig vaststellen van de ware betekenis van de Vedische teksten en verklaringen.