„Bitwa pod Bogside” to nazwa nadana przemocy i zamieszek, które wybuchły w Derry latem 1969 roku. Wielu historyków uważa to za pierwszą znaczącą konfrontację kłopotów. Przemoc ta osiągnęła szczyt w połowie sierpnia i doprowadziła do operacji Banner, czyli rozmieszczenia brytyjskich żołnierzy w Irlandii Północnej.
walki w Bogside wybuchły w czasie, gdy napięcia były wysokie. Powstanie ruchu praw obywatelskich ujawniło niesprawiedliwość, nierówność i dyskryminację katolickich społeczności Irlandii Północnej.
natomiast Lojaliści postrzegali ruch praw obywatelskich jako front radykalnych Republikanów i zagrożenie dla brytyjskiej suwerenności w Irlandii Północnej.
te sekciarskie napięcia potrzebowały tylko punktu zapalnego, aby wybuchnąć przemocą. Jak to często miało miejsce w Irlandii Północnej, punktem zapalnym był Marsz protestancki. To, co zaczęło się od obelg i jibów, szybko przerodziło się w rzucanie kamieniami i ataki. W ciągu kilku godzin przemoc rozprzestrzeniła się gdzie indziej, a Irlandia Północna była w ogniu zamieszek.
prawa obywatelskie i protesty
podczas gdy Northern Ireland Civil Rights Association (NICRA) koncentrowało się na promowaniu praw obywatelskich, wielu Unionistów oskarżało NICRĘ o bycie frontem dla grup katolickich i republikańskich. Odrzucili również reformy polityczne i koncesje na przydział mieszkań, wprowadzone w 1968 roku przez premiera Irlandii Północnej Terence 'a O’ Neilla.
decyzja NICRY o przeprowadzeniu marszów i protestów na przełomie 1968 i 1969 roku, wbrew zakazom rządowym, wywołała narastający niepokój między nacjonalistami i unionistami. Grupy i wspólnoty katolickie, już rozgoryczone silnym poczuciem niesprawiedliwości, postanowiły zaciekle chronić obszary, które uważały za swoje.
nacjonalistyczne podejrzenia jeszcze bardziej wzrosły, gdy Marsz świadomości Demokracji Ludowej (styczeń 1969) został brutalnie zaatakowany przez Unionistów w pobliżu Burntollet, Królewska Policja Ulsterska (RUC) robi niewiele, aby chronić Marsz. Gdyby rząd i policja nie zamierzały bronić katolików Irlandii Północnej, to katolicy, wydawałoby się, musieliby się bronić. Jednym z widocznych oznak tego hartowania postaw był obraz lecky Road mural „you are now entering Free Derry”, przypominający, że teren był nacjonalistyczny.
marsze jako punkt zapalny Kultury
w Irlandii Północnej marsze mają długą historię podżegania do kłopotów i, czasami, do przemocy. Marsze i parady są ważnym aspektem kultury kraju: upamiętniają one ważne wydarzenia historyczne oraz celebrują tożsamość polityczną i religijną.
większość marszów jest prowadzona przez grupy lojalistów i protestantów, takie jak Orange Order, The Apprentice Boys Of Derry i Royal Black Institution. Podczas „sezonu paradowego”, który trwa od początku czerwca do połowy lipca, grupy te organizują i przeprowadzają setki Parad w sześciu hrabstwach. Ich kulminacją są marsze 12 lipca dla upamiętnienia Bitwy pod Boyne (1690).
choć niektórzy krytykują je jako triumfalne i prowokacyjne, większość marszów lojalistów przechodzi bez poważnych incydentów. Kłopoty zwykle pojawiają się, gdy marsze te zbliżają się lub przechodzą przez twierdze Katolickie. Na przykład coroczny Marsz Zakonu pomarańczowego w Portadown przebiega tą samą trasą, która była używana od 1807 roku, mimo że trasa ta obecnie przemierza Katolickie dzielnice mieszkalne. Odmowa pomarańczowego Zakonu, aby zmienić trasę marszu – i wspólnota katolicka, aby go tolerować-prowadzi do napięć, niepokojów i konfliktów prawie każdego lipca.
interweniuje rząd Unionistów
te marsze były punktem zapalnym dla sekciarskiej przemocy, szczególnie latem 1969 roku, kiedy napięcia były już bliskie wrzenia. Nacjonaliści byli oburzeni tym, że rząd Irlandii Północnej, obecnie kierowany przez Jamesa Chichestera-Clarka, zakazał marszów organizowanych przez NICRA, demokrację ludową i inne ugrupowania na rzecz Praw Obywatelskich. Wolno było jednak kontynuować parady lojalistów. Uważano je za” zwyczajowe”, a nie polityczne.
12 sierpnia 1969 roku około 15 000 uczniów, protestancka Grupa Z Derry, zignorowała Ostrzeżenia policji i przemaszerowała przez miasto. Droga wiodła ich niebezpiecznie blisko Bogside, katolickiej twierdzy. Mieszkańcy Bogside odpowiedzieli drwiąc z maszerujących-a uczniowie odpowiedzieli w naturze.
gdy sytuacja się nasiliła, marszandowie zaczęli rzucać grosze, pogardliwy gest mający na celu wyśmianie katolickiej biedy. Mieszkańcy Bogside zemścili się, używając procy do strzelania kulkami, a wkrótce obie strony również rzucały kamieniami. Doprowadziło to do wybuchu gwałtownych i krwawych zamieszek.
barykady i konfrontacje
gdy przybyły dodatkowe jednostki RUC, mieszkańcy Bogside, obawiając się policyjnych zarzutów, wznieśli barykady przy użyciu starych mebli, drutu i innych zniszczonych materiałów. Jedna Kompania oficerăłw RUC wdarĺ 'a siÄ ™ do Bogside i prăłbowaĺ’ a rozbroiä ‡ barykadÄ ™ na Rossville Street. Nie jest jasne, co to miało osiągnąć.
za tymi oficerami podążała mała, ale wrogo nastawiona Grupa lojalistów, która oderwała się od marszu uczniów. Po wejściu do bagna zarówno RUC, jak i Lojaliści zostali obrzuceni kamieniami, pociskami i koktajlami Mołotowa (domowymi bombami ogniowymi) i szybko odparli. Z około 60 oficerów RUC, którzy weszli do Bogside, 43 zostało rannych, niektórzy z nich ciężko Poparzeni.
RUC nie był odpowiednio przygotowany do radzenia sobie z eskalacją przemocy. Jego oficerowie dysponowali pojazdami pancernymi i armatkami wodnymi – ale nie mieli pozwolenia na ich używanie – przy braku odpowiedniego sprzętu bojowego. Wielu oficerów RUC zakończyło walkę wręcz z katolickimi buntownikami.
wieczorem 12 sierpnia w Bogside rozlokowano kontyngent „B-Specials”, bardzo pogardzanej Policji specjalnej. To tylko rozwścieczyło nacjonalistów dalej. RUC bombardował obszar prawie 1100 kanistrami z gazem łzawiącym, co dotyczyło dzieci, osób starszych i chorych bardziej niż samych buntowników.
przemoc rozprzestrzenia się
sekciarska przemoc w Bogside wkrótce rozprzestrzeniła się na inne części Irlandii Północnej. Do najgorszych zamieszek doszło w Belfaście, gdzie katolicy i Lojaliści przez kilka dni handlowali ciosami, pociskami i ostrzałem z broni palnej.
NICRA pośpiesznie zorganizowała demonstracje w centrum Belfastu, aby odciągnąć policję od Derry. 13 sierpnia około 1500 nacjonalistów maszerowało wzdłuż Springfield Road, podczas gdy niewielka grupa, złożona prawdopodobnie z ochotników IRA i członków młodzieży, zaatakowała stację RUC bombami benzynowymi.
następnego dnia funkcjonariusze RUC, pod ostrzałem snajperów, wystrzelili z karabinu maszynowego Browninga w mieszkania Divis, trafiając i zabijając dziewięcioletniego Patricka Rooneya. Zamieszki, zniszczenia i strzelaniny wybuchły również w innych częściach Belfastu, a także w Dungannon, Dungiven, Coalisland, Newry, Strabane, Armagh i Crossmaglen.
w Republice Irlandii Taoiseach Jack Lynch opisał sytuację jako tragiczną. Lynch potępił RUC jako stronniczą i niebezpieczną i wezwał do interwencji ONZ. Nakazał także stacjonowanie karetek przy granicy z Irlandią Północną. Komentarze Lyncha wzbudzały gniew lojalistów, którzy uważali wszelkie ingerencje lub komentarze ze strony Republiki za prowokacyjne.
operacja Banner
po dwóch dniach zamieszek i przemocy Stormont poprosił o wsparcie wojskowe z Londynu. Armia Brytyjska została rozlokowana w Irlandii Północnej 14 sierpnia w ramach operacji Banner. Wojska brytyjskie wkroczyły do Derry 14 sierpnia i Belfastu następnego dnia.
Brytyjczycy zostali początkowo ciepło przyjęci. Wielu katolików uważało brytyjskich żołnierzy za bardziej neutralnych i zawodowych niż ” RUC ” czy „B-Specials”. Niektórzy wierzyli, że silna, ale tymczasowa obecność armii brytyjskiej zatrzyma przemoc i ochroni katolików przed prześladowaniami lojalistów. Przybywający brytyjscy żołnierze zostali nawet powitani filiżankami herbaty i obfite okrzyki od mieszkańców.
ich optymistyczna perspektywa trwała aż do Bożego Narodzenia 1969 roku, kiedy to niektórzy brytyjscy żołnierze zostali obsypani prezentami. Ale ten duch nadziei nie trwał długo. Podczas gdy Armia Brytyjska nie była sekciarska i w dużej mierze apolityczna, jej misją było pomaganie rządowi Irlandii Północnej w przywróceniu porządku – a nie Ochrona katolików przed policją lub rządem.
The Falls curfew (lipiec 1970)-trzydniowa operacja poszukiwawczo-aresztowaniowa Armii Brytyjskiej w dzielnicy Falls w Belfaście, w której zastrzelono czterech cywilów-oznaczała koniec miesiąca miodowego pomiędzy katolickimi cywilami a brytyjskimi żołnierzami.
1. Bitwa pod Bogside odnosi się do kilku dni przemocy i zamieszek. Zaczęło się w Bogside, katolickiej dzielnicy Derry na zachodzie miasta, tuż za murami miasta.
2. W sierpniu 1969 około 12 000 protestanckich uczniów maszerowało niebezpiecznie w pobliżu Bogside. Szyderstwa między maszerującymi a mieszkańcami szybko przerodziły się w przemoc i zamieszki.
3. Funkcjonariusze RUC zostali oddelegowani do tłumienia przemocy. Kilku oficerów RUC weszĺ 'o do bagna w celu demontaĺźu barykad, ale zostaĹ’ o cofniÄ ™ tych. Później teren został zalany gazem CS.
4. Walki i przemoc w Derry szybko rozprzestrzeniły się na kilka innych miast w Irlandii Północnej. Zamieszki i przemoc były szczególnie dotkliwe w Belfaście.
5. Ten niepokój rozciągnąłem RUC krytycznie cienki. Rząd odpowiedział, prosząc o wsparcie brytyjskich żołnierzy. Wojska brytyjskie wkroczyły do Derry 14 sierpnia, rozpoczynając operację Banner.
: 1968)
Terence O ’ Neill: „Ulster stoi na rozdrożu” (grudzień 1968)
Bernadette Devlin o zasadzce lojalistów w Burntollet (styczeń 1969)
Terence O ’ Neill wzywa do zakończenia marszów i przemocy (styczeń 1969)
1969)
a joint communique on reforms in Northern Ireland (marzec 1969)
BBC News: Policja używa gazu łzawiącego w Bogside (sierpień 1969)
Irish Taoiseach Jack Lynch potępia przemoc w Irlandii Północnej (sierpień 1969)
brytyjski minister spraw wewnętrznych obiecuje reformy w Irlandii Północnej (sierpień 1969)
Cameron Report on causes of disorder in Northern Ireland (wrzesień 1969)
cytowanie informacji
tytuł: „The Battle of The Bogside”
autorzy: Rebekah Poole, Jennifer Llewellyn
wydawca: Alpha history
URL: https://alphahistory.com/northernireland/battle-of-the-bogside/
Data publikacji: 3 września 2020
data dostępu: 24 marca 2021
prawa autorskie: Zawartość tej strony nie może być ponownie publikowana bez naszej wyraźnej zgody. Aby uzyskać więcej informacji na temat użytkowania, zapoznaj się z naszymi Warunkami Użytkowania.