metody określania jakości mleka klasy A są dobrze ugruntowane i opierają się na liczbie komórek somatycznych i liczbie płytek bakteryjnych. Ogólnie niższa liczba komórek somatycznych wskazuje na lepsze zdrowie zwierząt, podczas gdy liczba płytek bakteryjnych wskazuje na lepszą higienę sprzętu.
komórki somatyczne pochodzą tylko z wnętrza wymion zwierzęcia, podczas gdy bakterie pochodzą zwykle z zewnętrznych zanieczyszczeń, takich jak niewystarczające oczyszczenie sprzętu do transportu mleka lub niewystarczające zewnętrzne oczyszczenie wymion i strzyków krów przed udojem. Urządzenia udojowe mogą również zostać przypadkowo strącone lub wyrzucone ze zwierzęcia na podłogę, a zanieczyszczenia na podłodze obory mogą zostać zasysane do linii mlecznej za pomocą próżni systemowej. Wkład filtracyjny lub tarcza filtracyjna w rurociągu zapobiega przedostawaniu się dużych cząstek stałych do zbiornika luzem mleka, ale nie może usunąć zanieczyszczeń bakteryjnych po ich wystąpieniu.
na przykład, zgodnie z definicją kodeksu administracyjnego stanu Indiana, mleko klasy A musi spełniać następujące normy:
- klasyfikacja Szacunkowa bakterii jest „dopuszczalna”.
- liczba bakterii przy użyciu metod standardowej liczby płytek, bezpośredniej liczby mikroskopowej lub liczby pętli płytki nie może przekraczać miliona (1 000 000) bakterii na mililitr.
- liczba komórek somatycznych nie może przekraczać miliona (1 000 000) komórek na mililitr.
- mleko nie zawiera pozostałości leków.
mleko niespełniające tych norm określa się jako niepełnoletnie. Mleko niedojrzałe nie może być sprzedawane do spożycia przez ludzi ani przetwarzane na produkty przeznaczone do spożycia przez ludzi.
jak ustalono, pomiary te są wykonywane codziennie ze zbiornika na mleko, a nie od poszczególnych krów. Dzieje się tak dlatego, że testowanie poszczególnych zwierząt przy każdym doju byłoby kosztowne, ale oznacza to również, że mleko od chorej krowy jest rozcieńczane i uśredniane przez zdrowe zwierzęta. Ostatnio postęp technologiczny pozwolił producentowi mleka na indywidualne badanie zwierząt pod kątem SCC przy każdym doju. Ogromne zbiorniki masowe w dużych gospodarstwach mieszczą więcej chorych zwierząt w stadzie, bez wpływu chorych zwierząt na ogólną ocenę jakości mleka. Jednak wiele różnych agencji państwowych i rządowych (w tym FDA) sprawdza każdy ładunek mleka dostarczanego do zakładu przetwórczego, a także same zakłady przetwórcze, aby zapewnić, że całe mleko przetwarzane przez te zakłady jest bezpieczne dla wszystkich konsumentów.
zgodnie z omówieniem w dokumencie wytyczne dotyczące korzystania z programu Dhi somatycznej liczby komórek:
- wyniki wielu badań sugerują, że krowy z SCC poniżej 200 000 nie są prawdopodobnie zakażone głównymi patogenami mastitis, ale krowy z SCC powyżej 300 000 są prawdopodobnie zakażone (Smith, 1996).
- stada z masowym zbiornikiem SCC powyżej 200 000 będą miały różne stopnie subklinicznego zapalenia sutka. Dane z National Mastitis Council (1987) pokazują, że 6% ćwiartek w stadzie może być zakażonych w stadzie z masowym zbiornikiem SCC 200,000.
bakterie w mleku mogą pochodzić ze źródeł innych niż zwierzę. Z czasem rurociąg udojowy i urządzenia mogą zostać pokryte resztkami, takimi jak kamień mleczny, które nie są usuwane przez standardowe detergenty i wymagają okresowego płukania urządzeń o wysokiej wytrzymałości korozyjnych. Automatyczne urządzenia myjące do zbiornika luzem mogą nie skutecznie czyścić wszystkich powierzchni wewnętrznych i w ogóle nie czyścić zewnętrznej części zbiornika luzem.
przetwórcy mleka i spółdzielnie skupujące mleko rutynowo nagradzają rolników za najniższe możliwe wartości SCC poprzez „premie jakościowe” dodawane do każdej płatności mleka dla mleczarza.