w połowie sierpnia odwiedziliśmy Park Narodowy Wood Buffalo. 44802 sq.km., jest to największy NP w Ameryce Północnej i większy od Szwajcarii. Jest ogromny z tylko jedną drogą w celu ochrony przyrody i środowiska. WBNP został założony w 1922 roku, a w 1983 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ten rozległy ekosystem równin borealnych staje się teraz miejscem o znaczeniu światowym, stanowiąc część naturalnego dziedzictwa ludzkości. Chroni on przez cały czas największe na świecie wolne stado żubrów, które przetrwało, a także główne lęgowiska zagrożonego żurawia krzykliwego. Nasz pierwotny plan zakładał 3 noclegi w małym miasteczku Fort Smith (2500 mieszkańców), będącym bramą do WBNP, które znajduje się w NWT przy granicy z Albertą. Stąd zaplanowaliśmy jednodniowe wycieczki do bardziej dostępnych obszarów Salt Lake i Pine Lake Day Use Area. Ale nawet z Wszechmocnego internetu informacje o WBNP były ograniczone. Wreszcie Christine, łaskawa właścicielka żurawia B & B skierowała nas do Helen z Parks Canada Visitor Center w Fort Smith o pomoc. Zapytaliśmy Helen O DOSTĘPNOŚĆ lokalnych urządzeń, które mogą nas poprowadzić. Helen powiedziała nam, że ich tu nie ma. Ale nie mogliśmy sobie wyobrazić oddechu i głębi pomocy, którą ona nam daje! Krótko mówiąc, spędziliśmy 5-dniowy backcountry camping w Sweetgrass, prawdopodobnie klejnocie koronnym WBNP i klejnocie, w ramach projektu pilotażowego Parks Canada. To było marzenie się spełniło! Gdzie jest Sweetgrass i jak się tam dostać z Yellowknife? Sweetgrass znajduje się w sercu Delty Peace-Athabasca, jednej z największych Słodkowodnych delt na świecie. Aby dostać się do tego samotnego miejsca, musieliśmy odbyć następujące Podróże: 1.Z Yellowknife, która jest zwykle uważana za cel końcowy przez wielu, przejechała 740 km przez wioskę Fort Providence, przekroczyła rzekę McKenzie, a następnie minęła kolejną wioskę Enterprise, zanim ostatecznie zajęła Hwy 5 do Fort Smith. To było całodniowe wydarzenie, które bardzo nam się podobało, ponieważ krajobrazy i przyroda były niesamowite. 2.Z Fort Smith jechaliśmy furgonetką Parks Canada na 172-kilometrowej szutrowej drodze do Moose Island nad brzegiem rzeki Peace. Widzieliśmy mniej niż 10 samochodów w 172Km! Ta droga mijała Salt Lake i Pine Lake Day Use Area, na którym zdecydowana większość podróżujących do WBNP kończyła swoją wizytę. 3.Boarded Parki Kanada zmotoryzowana łódź i iść w górę rzeki 30 km wzdłuż rzeki Peace do Sweetgrass lądowania. 4.Od Sweetgrass Landing, wędrówka 14 km na szlaku przez las borealny do kabiny patrolowej Parks Canada. Nasz bagaĺź i zaopatrzenie przewoĺźono na przyczepie holowanej przez quada. 5.Jak można sobie wyobrazić, bez wsparcia Parks Canada z pewnością nie udalibyśmy się do Sweetgrass, ani nie przetrwalibyśmy tam sami! Rozmiar naszej grupy-Strona 4: – Helen: Parks Canada oficer i lider tego projektu pilotażowego-Keith: safety officer Parks Canada – moja żona I ja, emeryci w naszych wczesnych 60-tych, którzy dorastali w HK i nigdy nie mieli żadnych doświadczeń kempingowych…sorry, Helen & Keith 😉 zakwaterowanie w Sweetgrass: -Sweetgrass jest głęboko w WBNP, prawdziwej dziczy. Nie spaliĺ „my w namiotach, ale w bezpieczeĹ” stwie i komforcie kabiny patrolowej. Kabina była rustykalna z 3 sypialniami, piecem na drewno, aby nas ogrzać, a nasze biegi suche, lodówką i piecem napędzanym propanem. Meble były podstawowe – stół jadalny, którego używaliśmy, gdy pogoda zabraniała korzystania ze stołu piknikowego na świeżym powietrzu, i ławka do umieszczania naszych różnych rzeczy. Mieliśmy nawet generator uruchomiony przez kilka godzin dziennie, aby naładować nasze akumulatory i Helen, aby zgłosić się do Kwatery Głównej. – 2 outhouses. Jeden został nabyty przez jaskółkę do składania jaj. Zarezerwowaliśmy go dla mamy, ale niestety nie wróciła. Ten drugi, którego użyliśmy, był dobry dla naszej czwórki. – Łazienka. Wody było mało, a my nie lubiliśmy kąpać się w rzece. Przetrwaliśmy bez prysznica przez 5 dni-wydawało się, że to skuteczny środek odstraszający niedźwiedzie: -) – to nie był JW Marriott. Ale nie zamieniłbym JW Marriott na nasz słodki dom w Sweetgrass. Czuliśmy się tak smutni, kiedy musieliśmy wyjechać. – Chociaż nie mieliśmy całodobowej obsługi pokoju, telewizji kablowej ani dzwonka, mieliśmy las, pole, niebo i gwiazdy tylko dla siebie. W tym większym niż Szwajcaria parku Helen oszacowała, że było mniej niż 10 osób. Wyobraź sobie! Przyroda to nasi jedyni sąsiedzi: – żubry: musieliśmy zobaczyć ponad 200 żubrów w Sweetgrass i wzdłuż dróg z / do Yellowknife, czyli 4% całej populacji WBNP. Widzieliśmy ich odpoczywających, pasących się, karmiących i rykowiskujących. To był prawdziwy przywilej zobaczyć te wspaniałe zwierzęta urodzone dziko i swobodnie wędrować w środowisku, które naprawdę należy do nich. W przeciwieństwie do obserwowania żubrów przy drodze przez 10 minut, obserwowanie ich zachowujących się inaczej w różnych sytuacjach było satysfakcjonujące. Kiedy podróżowaliśmy w górę iw dół szlaku, byki często nas blokowały. Były odporne i nie ruszały się ani centymetra. Ale kiedy byli w stadzie na otwartym polu, biegli przy najmniejszej kropli dźwięku, być może instynktu stadnego. – Czarny niedźwiedź: straciliśmy liczenie na liczbę niedźwiedzi widzianych. Ale był jeden, którego nigdy nie zapomnimy – Młody niedźwiedź, którego Helen nazwała „Cup Cake”. CC wydawało się na tyle duże, że została porzucona przez matkę. Pierwszego dnia, kiedy przyjechaliśmy, został daleko na obwodzie naszego pola namiotowego, aby nas sprawdzić-byliśmy na jego terenie, a nie odwrotnie. Od tego czasu CC odwiedzało nas codziennie i było coraz bliżej. W dniu 4, przyszedł w odległości 10 stóp od naszej chaty i Helen mówiła stanowczym i spokojnym głosem, aby trzymać go z dala. Oczywiście nigdy nie daliśmy CC jedzenia. Nie wyglądało to na jedzenie, ale raczej odwiedzanie przyjaciół. Nie czuliśmy się niebezpiecznie, ponieważ CC nigdy nie zachowywało się agresywnie i mieliśmy Towarzystwo Keitha, który był zawsze dobrze przygotowany i dokładnie wiedział, co robić. Trudno było opisać to spotkanie, ale było to magiczne doświadczenie, aby „zaprzyjaźnić się” z tym uroczym młodym Niedźwiedziem. Była czteroosobowa rodzina mieszkająca dalej w polu. Jeden lub niektórzy z nich witali nas za każdym razem, kiedy wtargnęliśmy na ich terytorium, wzywając głośno, aby ogłosić ich suwerenność. Co ciekawe, przy dwóch okazjach Młody merlin przyleciał w pobliżu naszej chatki na murawę jaskółek. Jaskółki odpierały małego Sokoła, by bronić swoich młodych. Na początku pomyliłem się, że merlin goni jaskółki, zanim zdałem sobie sprawę, co się dzieje. Niesamowite, co rodzice by zrobili! – North Harrier: zamieszkali dalej na polu. Codziennie o zmierzchu i świcie wychodzili na polowanie na krety. To zawsze była przyjemność oglądać te piękne ptaki latające z wdziękiem nad zielonym polem pokrytym polnymi kwiatami. – Wolf: tym razem nie wygraliśmy na loterii oglądania wilków, chociaż ich ślady i scat były widoczne wszędzie. Chcieliśmy ich zobaczyć? Oczywiście! Byliśmy rozczarowani? Absolutnie nie. Wiedzieliśmy, czego się spodziewać i jest to dobry powód do powrotu w przyszłości. – Inne: widzieliśmy kojota, rudego lisa, bobra, pustułkę amerykańską, Jastrzębia Rudego, Jastrzębia o ostrych goleniach, migotkę Północną, kaczkę pierścieniową, żurawia piaskowego, białego Pelikana, kanadyjskiego Jaya itp. Specjalne podziękowania dla Sharon, eksperta od ptaków z Parks Canada, który pomógł zidentyfikować ptaki, w przeciwnym razie nie mielibyśmy sygnału! Jakie były nasze najlepsze wspomnienia z WBNP? – Bez wątpienia, to było spędzanie 5 dni w tym dziewiczym miejscu z 2 najwspanialszymi osobami, które stały się naszymi przyjaciółmi życia. Tak, jeśli chodzi o poziom luksusu, nasza kabina była 0-gwiazdkowa, hahaha. Ale zawsze było pełne zabawy i radości – między kuszącym zapachem kawy Keitha rano i nieodpartą Malwą Helen nad ogniskiem w nocy! – Dobrzy ludzie z Fort Smith były po prostu niewiarygodne i sprawiły, że czuliśmy się naprawdę jak w domu-Christine & Don z Whooping Crane B & B, Peter Z Wood Buffalo Inn i Parks Canada Visitor Center – Janna, Sharon, Leah i tak wielu ludzi, których nawet nie znaliśmy ich imion, ale byli tak mili i pomocni w tym, aby ta podróż była możliwa dla zupełnie obcych ludzi, takich jak my. Fort Smith na zawsze zajmie szczególne miejsce w naszych sercach! Wizyta w Sweetgrass była pokornym doświadczeniem. Spędziliśmy godziny siedząc na pokładzie przed naszą kabiną, patrząc na rozległe pole z stadem bawołów wędrującym swobodnie w oddali,ciastem kubkowym odwiedzanym do woli bez pośpiechu, a Merlinem i jastrzębiami, harrierami i jaskółkami przesuwającymi się po niebie. Ludzie rzeczywiście mogli pogodzić się z przyrodą i dziką przyrodą. Byliśmy bardzo wdzięczni Parks Canada za utrzymanie tej przystani i bardzo wdzięczni Helen i Keithowi za zabranie nas tutaj. To było najsłodsze 5 dni naszego życia, których nigdy nie zapomnimy!…