veel gedragscodes, gemeenschapsrichtlijnen en bedrijfswaardenverklaringen vragen mensen om” Good intent ” aan te nemen wanneer ze in conflict zijn met andere leden. Positieve uitspraken als deze voelen aangenamer en gastvrij aan dan lijsten van verboden gedrag. Maar mensen vragen om” goede bedoelingen aan te nemen ” zal in feite je gedragscode ondermijnen en gemarginaliseerde mensen zich minder welkom en minder veilig laten voelen in je gemeenschap.
een positieve regel is nog steeds een regel, en het verbiedt nog steeds gedrag dat deze tegenspreekt. Je moet goed nadenken over welk gedrag je positieve verwachtingen verbieden, en wie die verboden zullen beïnvloeden. “Ga uit van goede bedoelingen” is een bijzonder verderfelijke positieve verwachting die jullie gedragscode zal ondermijnen. De impliciete omgekeerde hiervan is dat het niet aannemen van goede bedoelingen tegen de regels is.
op zijn gezicht, dat klinkt misschien niet als een slecht idee. Immers, is het aannemen van het beste in anderen over het algemeen niet een goede manier om door het leven te gaan? Wat kan het kwaad om dat binnen jullie gemeenschap aan te moedigen?
het kwaad is dat het vertellen van mensen om “goede bedoelingen aan te nemen” een teken is dat als ze naar je toe komen met een bezorgdheid, je hun gevoelens minimaliseert, hun reacties controleert en hun percepties in twijfel trekt. Het vertelt gemarginaliseerde mensen dat je gedragscodes niet ziet als tools om systemische discriminatie aan te pakken, maar als tools om persoonlijke conflicten te beheren zonder rekening te houden met machtsverschillen. Het vertellen van mensen om “te veronderstellen goede intentie” stuurt een boodschap over wiens gevoelens je van plan bent te centreren wanneer er een probleem zich voordoet in uw gemeenschap.
gedragscodes pakken systemische ongelijkheid aan
gedragscodes zijn standaard geworden in geek-ruimtes omdat mensen zich meer bewust zijn geworden van de manieren waarop onze ruimtes onveilig en onwelkom zijn voor gekleurde mensen van alle geslachten, vrouwen van alle rassen en andere gemarginaliseerde mensen. Ze zijn een tool die ons helpt om veiligere, gastvrije en inclusievere ruimtes te bouwen. Het is belangrijk om dat doel in gedachten te houden.
het is verleidelijk om positief te leiden en een vriendelijke sfeer aan te moedigen, maar we stoppen intimidatie en discriminatie niet alleen door mensen te vertellen aardig te zijn. Zelfs iemand zonder slechte bedoelingen kan nog steeds schade veroorzaken als ze onwetend of onzorgvuldig zijn. Een klassiek voorbeeld is het stappen op iemands voet: of je het nu wel of niet wilt doen, verandert niets aan het feit dat het stappen op iemands voet pijn doet.
de kracht van dit voorbeeld is dat het privilege en systemische discriminatie uit de vergelijking verwijdert, wat het veel gemakkelijker maakt voor mensen die institutionele macht niet begrijpen. Maar het is onmogelijk om de impact van racisme, seksisme en andere vormen van systemische discriminatie te verklaren zonder ze als systeem aan te pakken.Praten over het op iemands voet stappen als stand-in voor micro-agressies laat mensen nog steeds in de war. Oké, zeker, als je op iemands voet stapt, beweeg je en verontschuldig je, maar als het een ongeluk was, dan zelfs als het pijn doet, rechtvaardigt het niet dat de persoon je uitscheldt of je van zijn voet duwt, toch? Moet beleefdheid niet van twee kanten komen? Moeten mensen geen goede bedoelingen aannemen en beleefd vragen om de andere persoon te laten bewegen?
dus ik ga je niet vragen om jezelf in de schoenen te plaatsen van iemand die onbedoeld op iemands voet is gestapt. In plaats daarvan vraag ik je je voor te stellen dat er op je voet is getrapt.
maar niet één keer.
op uw voet is elke dag van uw leven getrapt.
een paar mensen hebben het expres gedaan, maar meestal is het een ongeluk geweest. De mensen die het doen haten je niet. De meesten kennen je niet eens. Sommigen van hen zijn je vrienden. Sommige mensen die op je voet staan, houden echt van je.
en toch wordt elke dag op je voet getrapt. Misschien komt het door je ras, of je geslacht, of omdat je gehandicapt bent. Misschien omdat je dik of arm bent. Misschien al het bovenstaande. Het punt is, mensen staan constant op je.
u leert achteruit te staan. Om ruimte te geven aan mensen die je pijn kunnen doen. Om andere mensen het recht van overpad te geven bij het lopen in menigten, zodat ze niet recht in je lopen en BAM hun hiel neer op je goede jurk schoenen. Je wordt voortdurend verteld dat je moet uitkijken waar je je voeten zet.
hoe lang denk je dat je dat zou verdragen voordat je je begint af te vragen waarom mensen je vertellen om op je voeten te letten in plaats van de mensen die op je stappen te vertellen om op hun voeten te letten? Hoe lang zou het duren voordat het je niet meer kan schelen of mensen het wel of niet willen doen? Want als het op stampen aankomt, bedoelen ze het niet om het niet te doen, of het zou het niet doen. gebeuren.
in die context klinkt het alsof mensen die je vertellen om ‘goede bedoelingen aan te nemen’ je echt vertellen om je mond te houden. Dat je gevoelens over het krijgen van gestampt op de hele tijd niet uit maakt. Dat het niet uitmaakt hoe pijnlijk je voet is, hoeveel geld je hebt besteed aan het vervangen van kapotte schoenen, hoe vaak je mankte op gebroken tenen, je nog steeds een verantwoordelijkheid hebt om je zorgen te maken over de gevoelens van de mensen die je pijn doen. Omdat ze het niet menen. Alsof dat een verschil maakt.
als leider van de gemeenschap, wil je geen ruimtes bouwen waar mensen rustig reageren wanneer ze voor de miljoenste keer op hun voet worden gezet. Je wilt ruimtes bouwen waar mensen erop kunnen vertrouwen dat ze veilig zijn om op hen te worden getrapt. Om dat te doen, moet je het gedragssysteem aanpakken waardoor gemarginaliseerde mensen zich onwelkom voelen, in plaats van elk geval van dat gedrag te behandelen als een persoonlijk conflict dat zich in afzondering heeft voorgedaan.
dit wil niet zeggen dat intentie er helemaal niet toe doet. Zeker als je weet dat iemand je gedragscode wilde schenden, is het gepast om daar rekening mee te houden bij de beslissing hoe te reageren. Je hebt geen stil woord over manieren met iemand die opzettelijk een raciale Smet gebruikte; je laat ze de deur zien.
maar als iemand onzorgvuldig was in plaats van kwaadaardig, wist hun onzorgvuldigheid de schade niet. Je moet die schade aanpakken door de gevoelens van het slachtoffer te centreren, in plaats van hen te vragen om de gevoelens van de persoon die hen kwetste te centreren. Je moet gevoelig zijn voor het feit dat het individuele incident deel uitmaakt van een groter gedragspatroon dat ze ervaren, en stappen ondernemen om dat gedragspatroon uit je ruimte te houden.
De onjuiste equivalentie van het behandelen van intimidatie als interpersoonlijk Conflict
bewust zijn van systemische ongelijkheden is essentieel bij de behandeling van problemen in verband met gedragscode. Het aanpakken van incidenten alsof het simpele conflicten tussen de betrokken partijen zijn, creëert een valse equivalentie tussen het omgaan met discriminatie en het omgaan met het kortstondige ongemak van het horen dat je iemand pijn doet.
stel je voor dat je een leider van de Gemeenschap bent. Een lid van je gemeenschap, Fred, komt naar je toe en vertelt je dat Alicia hem heeft vervloekt en hij is van streek. Ga jij maar met Alicia praten. Het blijkt dat Fred op Alicia ‘ s voet stapte. Alicia, geschokt en in pijn, riep ” Ow, Fred, what the fuck!?”
Fred houdt vol dat dit niet eerlijk was, en Alicia is hem een verontschuldiging schuldig, omdat hij niet op haar voet wilde stappen, en ze gaf hem een slecht gevoel. Je gedragscode zegt dat mensen “goede bedoelingen moeten aannemen,” en Fred dient een klacht in dat Alicia dat niet heeft gedaan. Hij weigert zich te verontschuldigen voor het stappen op haar voet totdat zij zich verontschuldigt voor het vloeken.
(rond nu, je zou kunnen denken dat dit een absurde hypothetische voor elke gemeenschap anders dan een kleuterklas. Ik adviseer al vijf jaar over veiligheid in de Gemeenschap, en vriend, Ik ben hier om je te vertellen: Ik ben dit voorbeeld aan het afzwakken.)
terug naar Alicia and Fred.
Alicia kan een gebroken teen hebben. Haar enige paar jurk schoenen kan worden geruïneerd. Maar de vraag of Fred haar hiervoor excuses schuldig is, is volledig ontspoord terwijl jij de valse gelijkstelling in acht neemt dat Alicia een f-bom heeft laten vallen hem net zoveel schade heeft toegebracht als zijn nalatigheid haar heeft aangedaan.
gevoelens van slachtoffers ongeldig maken
zorgen maken over’ het aannemen van goede bedoelingen ‘ wanneer een partij een andere heeft geschaad, is het centraliseren van de gevoelens van de persoon die zich slecht heeft gedragen, en verwachten dat de persoon die ze pijn hebben gedaan ook hun gevoelens centraliseert.
Kijk naar de situatie tussen Fred en Alicia. Kun je je voorstellen om Alicia te vertellen dat zij en Fred beiden verkeerd zitten? Kun je je voorstellen haar te vertellen dat ze de verantwoordelijkheid heeft om Fred ‘ s gevoelens te overwegen, terwijl Fred geen zorg toont voor de hare?
mensen vertellen om’ goede bedoelingen aan te nemen ‘ is hen vertellen dat het niet uitmaakt hoe erg ze pijn hebben gedaan, ze nog steeds moeten lachen en aardig moeten zijn zodat de persoon die hen pijn heeft gedaan zich niet schuldig voelt.
dit creëert een dubbele standaard. Alicia moet goede bedoelingen aannemen van Fred, zelfs als hij op haar voet stapte omdat hij zichzelf hielp om haar persoonlijke ruimte op een manier die hij nooit een andere man zou aandoen. Maar als Alicia reageert uit shock, woede en pijn, staat de ‘assumpt good intent’ regel Fred toe om dat te doen als iets Alicia heeft gedaan op hem, in plaats van het te zien als een zeer normale menselijke reactie op gekwetst te worden.
reacties van Politieslachtoffers
inclusief “neem goede bedoelingen aan” in uw gedragscode vertelt slachtoffers dat ze niet veilig zijn in uw ruimte, want als ze iets doen waardoor anderen zich slecht voelen over het schaden van hen, zullen ze verantwoordelijk worden gehouden voor het overtreden van de regels. In het geval van Fred en Alicia kan Fred zich verschuilen achter “assumpt good intent” om te zeggen dat zijn intenties hem vrijpleiten van verantwoordelijkheid voor het kwetsen van Alicia. Tegelijkertijd kan hij eisen dat Alicia de verantwoordelijkheid neemt om hem een slecht gevoel te geven. En hij kan dit doen, hoe ze ook reageerde. Zelfs als ze niet vloeken op hem, als hij op een of andere manier voelt de schuld of respectloos door hoe ze hem vertelt om van haar voet te krijgen, hij kan haar beschuldigen van het breken van de regels door niet ‘aannemen van goede intentie.’
“Assumpt good intent” wordt vaak gebruikt in gedragscodes om te proberen een cultuur van blamelessness te creëren, maar in werkelijkheid plaatst het de kwestie van de schuld centraal. Als Fred geen kwaad wilde doen, zou hij bereid moeten zijn de verantwoordelijkheid te nemen, in plaats van erop te staan dat het zijn schuld niet is. Hij moet begrijpen dat je eerste zorg moet zijn om de ruimte veilig te maken en te verwelkomen voor Alicia en andere leden van gemarginaliseerde groepen.
het ondervragen van de percepties van slachtoffers
gemarginaliseerde mensen weten al dat we verondersteld worden “goede bedoelingen aan te nemen” bij anderen. Ons wordt elke dag verteld dat we” paranoïde “zijn,” overreageren, “of gewoon” gek ” als we ons niet goed voelen over slecht behandeld te worden. Dit proces heet ‘gaslighting’ en het is een manier om gemarginaliseerde mensen onze eigen percepties te laten wantrouwen zodat we geen bezwaar hebben tegen mishandeld worden.In The Gift of Fear praat Gavin de Becker veel over instinct en de manier waarop vrouwen ‘buikgevoelens’ ontwikkelen over mannen die hen kwaad willen doen. De centrale stelling van het boek is dat vrouwen deze instincten moeten leren vertrouwen omdat ze gebaseerd zijn op concrete observaties van gevaarlijk gedrag. Ze zijn een vorm van patroonherkenning die vrouwen ontwikkelen op basis van jarenlange ervaring. Leden van andere gemarginaliseerde groepen ontwikkelen soortgelijke vormen van patroonherkenning om zichzelf te beschermen tegen schade, vaak gebaseerd op tekens die zo klein zijn dat ze ze niet bewust kunnen beschrijven.
wanneer je mensen in je gemeenschap vertelt “goede bedoelingen aan te nemen”, versterk je het idee dat gemarginaliseerde mensen hun instincten niet moeten vertrouwen.Als Alicia boos is op Fred, is dat niet omdat ze wraakzuchtig of irrationeel is. Fred heeft Alicia laten zien dat hij denkt dat zijn gevoelens belangrijker zijn dan de hare. Hij denkt dat Alicia het hem verschuldigd is om aardig te zijn en hem een goed gevoel over zichzelf te geven, zelfs als hij haar pijn deed. Hij denkt dat zo sterk dat hij haar niet met menselijk fatsoen zal behandelen totdat ze het ‘verdient’ door zich bij hem te verontschuldigen. Hij heeft Alicia laten zien dat hij denkt dat het goed is om haar pijn te doen als ze niet aardig tegen hem is.
Fred is gevaarlijk. Het zou volkomen irrationeel zijn voor Alicia om hem het voordeel van de twijfel te geven. Haar dwingen om dit te doen zou uw gemeenschap minder veilig en inclusief maken, niet meer.
net zoals het uw gemeenschap minder veilig en inclusief zou maken om te eisen dat andere gemarginaliseerde leden van uw gemeenschap ‘goede bedoelingen aannemen’ in degenen die duidelijk hebben aangetoond dat hun intentie niet goed is.
Wie Beschermt U?
mensen bereiken vaak positieve uitspraken als “Ga uit van goede bedoelingen” omdat ze zich zorgen maken dat mensen worden “beschaamd” over onschuldige fouten. Maar de samenleving in het algemeen is al geneigd om goede bedoelingen aan te nemen bij mensen met macht en privileges–zelfs als ze het niet demonstreren. Als je een cultuur wilt opbouwen van “uitgaan van goede bedoelingen”, begin dan met het aannemen van goede bedoelingen bij gemarginaliseerde mensen.
neem aan dat ze al geprobeerd hebben aardig te zijn. Neem aan dat hun gevoelens geldig zijn. Stel dat ze na een leven lang oefenen reageren op schadelijk gedrag op de manier die het veiligst is voor hen. Prioriteer die veiligheid boven het kortstondige ongemak dat mensen voelen als ze zich realiseren dat ze iets kwetsend hebben gedaan.Cultuurbepalende documenten zoals uw gedragscode en bedrijfswaarden moeten worden ontworpen om gemarginaliseerde mensen te beschermen tegen schadelijk gedrag. Vergeet ” ga uit van goede bedoelingen.”In plaats daarvan, Creëer een cultuur die erkent en duwt terug tegen de manieren waarop gemarginaliseerde mensen worden ontmenselijkt. Verwacht dat mensen hun goede bedoelingen tonen door mensen met respect te behandelen.
deze post wordt gesponsord door Frame Shift Consulting, een diversiteit en inclusie in tech consultancy gespecialiseerd in de Ally Skills Workshop. Oprichter Valerie Aurora leert mensen met meer privileges eenvoudige, alledaagse manieren om mensen met minder privileges te ondersteunen. Aurora ‘ s achtergrond als open source software engineer geeft haar unieke geloofwaardigheid en ervaring bij het spreken met technologiebedrijven. Meer informatie vindt u op http://frameshiftconsulting.com/ally-skills-workshop.