utrata wzroku i powrót do zdrowia po implantacji bocznika do rurki wodnej Baerveldta

Streszczenie

celem badania jest określenie przebiegu utraty wzroku po umieszczeniu bocznika do rurki wodnej Baerveldta i zidentyfikowanie czynników ryzyka związanych z niewyjaśnioną ciężką długotrwałą utratą wzroku lub snuff-out. Dokonaliśmy retrospektywnej oceny 247 oczu 222 pacjentów, którzy przeszli implantację Baerveldta w jednej z dwóch instytucji akademickich. Pooperacyjna utrata wzroku po 6 miesiącach od zabiegu została sklasyfikowana jako łagodna do umiarkowanej w porównaniu z ciężką oraz długotrwała w porównaniu z przemijającą. Długotrwała utrata wzroku, definiowana jako utrata 3 lub więcej linii ostrości wzroku Snellena (VA) w porównaniu z przedoperacyjną utratą ostrości wzroku, wystąpiła u 63 Z 247 oczu (25,5%), u 39 z łagodnymi do umiarkowanych, a u 24 z ciężkimi stratami. Spośród tych 63 oczu, 18 nie miało identyfikowalnej przyczyny utraty wzroku. W analizie wielowymiarowej stwierdzono, że uboższy Snellen VA w 1. dniu pooperacyjnym (POD1) jest istotnym czynnikiem ryzyka długotrwałej utraty wzroku (). Ponadto ujemna zmiana przedoperacyjna w porównaniu z POD1 Snellen VA () oraz obecność fiksacji dzielonej obejmującej kwadrant inferonasalny w przedoperacyjnym polu widzenia Humphreya () były istotnymi czynnikami ryzyka tabaki-out. Przemijająca utrata wzroku wystąpiła u 76 Z 242 oczu (30,8%). Podsumowując, utrata wzroku nie jest rzadkością po operacji Baerveldta, przy czym snuff-out występuje w 2,4% przypadków w tym badaniu.

1. Wprowadzenie

implanty drenażowe jaskry stały się coraz popularniejszą opcją chirurgiczną w przypadkach jaskry opornej na leczenie lub nieudanych wcześniejszych trabekulektomii . Ich stosowanie może rozszerzać się na pierwotne leczenie chirurgiczne u pacjentów z jaskrą złożoną lub wrodzoną, a nawet w bardziej tradycyjnych przypadkach z wysokim ryzykiem niepowodzenia trabekulektomii. Urządzenia drenaż jaskry wykazano skutecznie obniżyć ciśnienie wewnątrzgałkowe (IOP) do poziomu podobnego do tego po trabekulektomii i może w ten sposób zmniejszyć postęp jaskry utraty pola widzenia. Jednak urządzenia drenażowe nie są bez znanych powikłań, w tym przyspieszone uszkodzenie śródbłonka rogówki, hipotonia, erozja rurki lub płytki, zeza i infekcji.

Graefe jako pierwszy zgłosił, że centralne widzenie może być zaburzone wkrótce po operacji w przewlekle jaskrawych oczach ze zmniejszonymi polami widzenia . Zbadaliśmy zjawisko „snuff-out”, czyli długotrwałej ciężkiej niewyjaśnionej utraty wzroku, po trabekulektomii i stwierdziliśmy Występowanie 2% częstości występowania w badanej populacji . Ponadto, snuff-out był istotnie związany z przedoperacyjnym wiązaniem dzielonym pól widzenia, przedoperacyjną liczbą ćwiartek z wiązaniem dzielonym oraz występowaniem pooperacyjnych wysięków naczyniówkowych, nawet po ich ustąpieniu.

jednak żadne wcześniejsze badania nie zbadały zjawiska snuff-out po umieszczeniu bocznika w wodzie. W tym badaniu staraliśmy się określić częstość występowania i czynniki ryzyka związane z krótko-i długoterminową utratą wzroku i odzyskiwaniem ze szczególnym uwzględnieniem niewyjaśnionej długotrwałej utraty wzroku po operacji przetoki wodnej. W naszym badaniu zbadano w szczególności implant Baerveldta (Abbott Medical Optics, Abbott Park, IL), który jest jednym z dwóch najczęściej stosowanych typów urządzeń drenujących jaskrę. Implanty baerveldta to silikonowe, nieuszkodzone boczniki, które wymagają umieszczenia rozpuszczalnego lub wyjmowanego szwu wokół rurki lub umieszczenia płytki i rurki oddzielnie w procedurze dwustopniowej.

chociaż w literaturze dyskutowano nad tym, czy snuff-out rzeczywiście istnieje po trabekulektomii, zgodnie z naszą wiedzą, żadne wcześniejsze badania nie zbadały tego zjawiska po operacji przetoki wodnej. Jest to pierwsze badanie, w którym zauważono częstość występowania pogorszenia widzenia po umieszczeniu rurki, z rozróżnieniem między przemijającą utratą wzroku i odzyskiwaniem wzroku w porównaniu z długotrwałą utratą wzroku, a także łagodną-umiarkowaną w porównaniu z ciężką utratą wzroku oraz w celu zidentyfikowania czynników ryzyka związanych z długotrwałą, niewyjaśnioną utratą wzroku.

2. Materiały i metody

w okresie od stycznia 1998 r.do maja 2011 r. dokonano retrospektywnego przeglądu wszystkich implantacji Baerveldta 350 mm2 wykonanych w Instytucie okulistycznym Uniwersytetu Południowej Kalifornii (USC) w Keck School Of Medicine w Los Angeles, a także w Massachusetts Eye and Ear Infirmary w Harvard Medical School w Bostonie, w okresie od listopada 2005 r. do stycznia 2012 r. Institutional Review Boards w USC i Harvard University zatwierdził protokół badania, a wszystkie procedury badania były zgodne z Health Insurance Portability and Accountability Act I deklaracji Helsinek dla badań z udziałem ludzi uczestników.

kryteria włączenia obejmowały co najmniej 6-miesięczny okres obserwacji, wyjściową ostrość widzenia (VA) palców liczących lub lepiej oraz jedną z następujących diagnoz jaskry: pierwotny lub wtórny Otwarty Kąt, przewlekłe zamknięcie kąta, pseudoeksfoliacja, pigmentacja, traumatyczne, niskie napięcie, młodzieńczy lub tęczowo-rogowaciały zespół śródbłonka. Kryteria wykluczenia to afakia, inne równoczesne zabiegi chirurgiczne lub rozpoznanie jaskry neowaskularnej, wrodzonej lub naczyniówki. Stwierdzono następujące cechy przedoperacyjne: wiek, płeć, rasa, stan soczewki, diagnoza, historia wcześniejszej operacji przetoki wodnej, IOP, Snellen VA, stosunek cup-to-disc, średnie odchylenie pola widzenia Humphreya (HVF), obecność wiązania dzielonego na podstawie testów HVF i liczba ćwiartek z wiązaniem dzielonym.

fiksację dzieloną zdefiniowaliśmy w taki sam sposób, jak nasze wcześniejsze badanie utraty wzroku po trabekulektomii: czułość poniżej 10 dB obejmująca dowolne punkty paracentralne w czterech ćwiartkach kardynalnych (superotemporal, inferotemporal, superonasal i inferonasal) w badaniu 24-2 HVF . Dane z obserwacji uzyskano w odstępach 1-dniowych, 1-tygodniowych, 1-miesięcznych, 3-miesięcznych, 6-miesięcznych i 12-miesięcznych, a następnie co roku, z uwzględnieniem VA, IOP, procedur pooperacyjnych i powikłań, w tym wysięku naczyniówkowego, płaskiej lub płytkiej komory przedniej i hipotonii (IOP ≤ 5). Czas trwania obserwacji określono jako udokumentowany czas od operacji do ostatniej wizyty kontrolnej. W przypadku dwuetapowych implantacji Baerveldta uzyskano dane przedoperacyjne zgodnie z datą i etapu oraz dane pooperacyjne zgodnie z datą II etapu.

oceniano dane dotyczące pooperacyjnej utraty wzroku, która została sklasyfikowana jako łagodna do umiarkowanej w porównaniu z ciężką. Lekką do umiarkowanej utratę wzroku zdefiniowano jako zmniejszenie o 3 do 5 linii w badaniu Snellen VA w porównaniu z przedoperacyjnym, wyjściowym VA. Ciężka utrata wzroku została zdefiniowana jako zmniejszenie więcej niż 5 linii w Snellen VA lub Półkrwi kategorii słabego widzenia (np. liczenie palców w danej odległości, z 7-10 stóp, 4-6 stóp i 1-3 stóp każda w przybliżeniu jedna linia Snellen VA; ruch dłoni; percepcja światła i brak percepcji światła) w porównaniu do wyjściowego VA. Ocenę łagodnej do umiarkowanej w porównaniu z ciężką utratą wzroku oparto na najmniejszej obserwowanej wartości VA w ciągu 6 miesięcy pooperacyjnych.

utrata wzroku została następnie sklasyfikowana jako długotrwała w porównaniu z przemijającą. Pooperacyjna utrata wzroku była uważana za długotrwałą, jeśli Snellen VA nie odzyskał przytomności w ciągu 3 linii przedoperacyjnej VA do 6-miesięcznego okresu obserwacji. Z drugiej strony, pooperacyjną utratę wzroku uznano za przemijającą, jeśli w ciągu 6 miesięcy obserwacji nastąpił powrót widzenia do 3 linii przedoperacyjnej VA, z uwzględnieniem liczby dni do odzyskania wzroku. Przebieg pooperacyjny został zweryfikowany we wszystkich przypadkach długotrwałej utraty wzroku w celu zidentyfikowania jakichkolwiek objawów klinicznych lub zdarzeń, które stanowiły przyczynę utraty wzroku. Przypadki ciężkiej, długotrwałej utraty wzroku bez żadnego możliwego do zidentyfikowania wyjaśnienia zostały dodatkowo scharakteryzowane jako ” snuff-out.”

analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą STATA 13.1 Dla Windows (StataCorp, College Station, TX). Wszystkie statystyki opisowe podano jako średnie ± odchylenie standardowe. Istotność statystyczna została zdefiniowana jako, o ile nie przeprowadzono wielokrotnych porównań, w którym to przypadku zastosowano korektę Bonferroniego.

porównano zmienne przedoperacyjne i pooperacyjne pomiędzy pacjentami z długotrwałą, niewyjaśnioną utratą wzroku i wszystkimi innymi za pomocą analizy regresji logistycznej. Wejście do pierwotnego modelu zostało określone za pomocą regresji jednostajnej opartej na . Eliminacja przebiegała po jednej zmiennej na raz, przy czym każda iteracja modelu była testowana pod kątem poprawnej specyfikacji za pomocą testu Box-Tidwella. Zagnieżdżone iteracje modelu porównano za pomocą bayesowskiego kryterium informacyjnego (BIC) i testu współczynnika prawdopodobieństwa, a eliminacja trwała do momentu, gdy BIC nie wykazał dalszej poprawy. Każdy model został następnie oceniony pod kątem wpływowych obserwacji i błędów wprowadzania danych poprzez inspekcję pozostałości Pearsona, pozostałości dewiacji i dźwigni Pregibon. Solidność dopasowania modelu oceniano na podstawie różnicy chi-kwadratów i odchyleń.

3. Wyniki

do badania włączono łącznie 247 oczu z 222 pacjentów. Wszystkie oczy poddano przetoczeniu rurki Baerveldta bez zgłaszanych powikłań śródoperacyjnych lub towarzyszących zabiegów chirurgicznych. W tabeli 1 podsumowano dane demograficzne pacjentów i dane przedoperacyjne. Średni wiek pacjentów wynosił lata. Kobiety stanowiły 49,4% chorych. Najczęstszym rozpoznaniem jaskry był pierwotny kąt otwarty (60%), a następnie przewlekłe zamknięcie kąta (16%). 77% pacjentów było pseudofakijczykami. Trzydziestu jeden pacjentów (13%) miało wcześniej wodne umieszczenie przetoki w oku ipsilateralnym.

u większości pacjentów stwierdzono zaawansowaną chorobę jaskrowatą. Ponad 73% miało przedoperacyjny stosunek cup-to-disc ≥ 0,9, a średnie odchylenie od HVF 24-2 wynosiło dB. Pięćdziesiąt jeden procent wszystkich przedoperacyjnych pól widzenia (95 ze 186 HVFs) miało rozdzielone Wiązanie w co najmniej 1 kwadrancie kardynalnym.

Rysunek 1 przedstawia kategoryczne przypadki utraty wzroku. 108 z 247 oczu (43,7%) utrzymywało widzenie w obrębie dwóch linii Snellena w ciągu 6 miesięcy pooperacyjnych. 76 Z 247 oczu (30,8%) miało przejściową utratę wzroku, z czego 41 oczu (53,9%) miało łagodną do umiarkowanej utratę wzroku (3-5 linii Snellen VA w stosunku do wartości wyjściowych), a 35 oczu (46,1%) miało ciężką utratę (>5 linii Snellen VA). Średni czas do powrotu do zdrowia oczu z przemijającą utratą wzroku wynosił dni (zakres od 23,5 do 176).

Rysunek 1

częstość występowania utraty wzroku wśród 247 oczu u 222 pacjentów sześć miesięcy po wszczepieniu przetoki do jaskry Baerveldta.

długotrwałą utratę wzroku obserwowano u 63 Z 247 oczu (25,5%). Trzydzieści dziewięć z tych przypadków (61,9%) było łagodnych do umiarkowanych, a 24 (38,1%) było ciężkich. Długotrwałą utratę wzroku można wyjaśnić w 45 przypadkach (71,4%). Najczęstszymi przyczynami była progresja jaskry, zaćmy i obrzęku rogówki, co stanowiło odpowiednio 9, 8 i 8 przypadków. Wszystkie inne możliwe do przypisania przyczyny długotrwałej utraty wzroku przedstawiono na rysunku 1. Osiemnaście przypadków długotrwałej utraty wzroku (7,3% wszystkich przypadków) nie miało możliwego do zidentyfikowania wyjaśnienia. W szczególności, 6 przypadków, czyli 2,4% wszystkich badanych oczu, miało ciężką, długotrwałą, niewyjaśnioną utratę wzroku i dlatego uznano je za przypadki tabaki. Należy zauważyć, że żadne z 18 oczu z niewyjaśnioną długotrwałą utratą wzroku nie pochodziło od tego samego pacjenta.

porównano właściwości przedoperacyjne i pooperacyjne pomiędzy przypadkami niewyjaśnionej długotrwałej utraty wzroku i wszystkimi innymi przypadkami(Tabela 2). Analiza regresji logistycznej wykazała, że jedynym czynnikiem istotnie związanym z niewyjaśnioną długoterminową utratą wzroku był pooperacyjny dzień 1 (POD1) Snellen VA (OR = 1,29, 95% CI 1,08–1,55, and) (Tabela 3). Obecność wiązania rozszczepionego w kwadrancie przedoperacyjnym HVF była prawie znacząca (OR = 3,28, 95% CI 0,90-11,93 i). Czynnikami istotnymi związanymi z snuff-outem były zmiany przedoperacyjne w porównaniu z POD1 Snellen VA (OR = 1,51, 95% CI 1,06–2,13, and) oraz obecność wiązania dzielonego w kwadrancie inferonasal w przedoperacyjnym HVF (OR = 13,70, 95% CI 1,08–17,07, and ). Żadne inne badane zmienne nie osiągnęły istotności statystycznej w końcowej analizie regresji wielowymiarowej.

4. Dyskusja

nasze wyniki sugerują, że zmniejszenie widzenia jest częstym zjawiskiem pooperacyjnym i że snuff-out, choć niezbyt często, występuje po implantacji rurki wodnej. Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą, żadne wcześniejsze raporty nie badały dokładnie przebiegu i czynników ryzyka związanych z snuff-out po operacji przetoki wodnej. Jednakże w kilku badaniach opisano ogólnie wyniki ostrości wzroku po implantacji Baerveldta, jak podsumowano w tabeli 4 .

wcześniejsze badania często miały na celu Porównanie skuteczności boczników Baerveldta z trabekulektomią lub alternatywnymi typami boczników. Porównano jedynie VA na początku badania z pojedynczym punktem czasowym po zabiegu przetoki wodnej, bez uwag dotyczących przebiegu utraty wzroku i powrotu do zdrowia. Ponadto badania te miały różne okresy obserwacji, z wyraźnymi różnicami w kryteriach włączenia i wyłączenia, tak że bezpośrednie porównanie wyników między tymi badaniami a obecnym nie jest możliwe. Niemniej jednak, w tych wcześniejszych badaniach odnotowano ogólne średnie zmniejszenie logMAR Snellen VA w zakresie od 0, 16 jednostek do 1, 6 jednostek (średnio 0.53) z okresem obserwacji trwającym od jednego do pięciu lat po implantacji Baerveldta. Po przekształceniu objawów wzrokowych w tym badaniu w ich odpowiedniki logMAR, całkowite średnie zmniejszenie VA wynosiło 0,16 jednostek ± 0,49, co jest porównywalne z wyżej wymienionymi badaniami.

w kilku badaniach określono stopień utraty lub zwiększenia widzenia w oparciu o zmianę wartości Snellen VA w okresie od początku leczenia do okresu pooperacyjnego. Christakis et al. po trzech latach obserwacji stwierdzono, że około 18% pacjentów straciło 3-4 linie Snellen VA, a około 23% straciło ≥ 5 linii Snellen va . Podział ten jest porównywalny z naszą definicją łagodnej do umiarkowanej i ciężkiej utraty wzroku, którą zdefiniowaliśmy odpowiednio jako 3-5 linii Snellen VA i >5 linii Snellen VA od wartości wyjściowej. Przy 15,8% nasz wskaźnik długotrwałej, łagodnej do umiarkowanej utraty wzroku był podobny do 18% zgłoszonych przez Christakis i wsp. Jednak nasz wskaźnik ciężkiej długotrwałej utraty wzroku 9,7% był znacznie mniejszy niż 23%, które Christakis et al. zgłoszono. Biorąc pod uwagę, że nasz minimalny okres obserwacji wynosił sześć miesięcy w porównaniu z trzema latami w poprzednim badaniu, ta rozbieżność w ciężkiej utracie wzroku może być spowodowana utratą wzroku przez pacjentów w czasie z progresją jaskry podstawowej. Christakis et al. w badaniu nie uwzględniono przyczyn utraty wzroku.

w dwóch innych seriach badań stwierdzono stratę 2 lub więcej linii Snellena po umieszczeniu Baerveldta, przy wskaźnikach wahających się od 30% do 46% w okresie obserwacji trwającym od jednego do pięciu lat . Ten stopień utraty wzroku (≥2 linie Snellen VA) jest prawie równoważny sumie naszych łagodnych do umiarkowanych i ciężkich przypadków utraty wzroku, lub 25,5% wszystkich przypadków, w obecnym badaniu. Nasz wskaźnik długotrwałej utraty wzroku może być niższy niż wcześniej zgłaszany, ponieważ badania te obejmowały pacjentów z 2-liniowym zmniejszeniem Snellen VA, podczas gdy nasza definicja utraty wzroku rozpoczęła się od utraty 3 lub więcej linii Snellena. Ponadto wiele wcześniejszych badań obejmowało oczy z jaskrą neowaskularną i naczynioruchową, które zostały wyłączone z niniejszego badania ze względu na wysoki wskaźnik niepowodzeń i ogólne słabe wyniki widzenia. Ponadto, punkty końcowe tych badań były później niż nasze sześć miesięcy obserwacji, po których pacjenci mogą cierpieć na utratę wzroku z powodu postępu jaskry.

badania Tube Versus Trabeculectomy (TVT) i Ahmed Baerveldt Comparison (ABC) miały na celu zidentyfikowanie przyczyn utraty wzroku . W badaniach TVT, Gedde et al. zidentyfikowano powikłania pooperacyjne, w szczególności uporczywy obrzęk rogówki i wysięki naczyniówkowe, jako niezależne czynniki ryzyka utraty wzroku 1 rok po umieszczeniu Baerveldta. Nie było to badane w kolejnych badaniach. Autorzy wymienili postęp jaskry, choroby plamki żółtej i zaćmy jako najczęstsze przyczyny utraty wzroku, z 7.2% kohorty Baerveldta cierpiało na utratę wzroku z nieznanych przyczyn podczas pięcioletniej obserwacji. Było to podobne do 7,3% przypadków niewyjaśnionej długotrwałej utraty wzroku w naszym badaniu, z progresją jaskry, obrzękiem rogówki, zaćmą i hipotonią makulopatią, co stanowi cztery najczęstsze wyjaśnienia długotrwałej utraty wzroku.

podzielono pacjentów na 4 warstwy: warstwa 1: jaskra pierwotna z poprzednią operacją, Warstwa 2: jaskra wtórna (z wyłączeniem jaskry neowaskularnej i naczyniowej), Warstwa 3: jaskra neowaskularna i warstwa 4: jaskra naczyniówkowa . Po rocznej obserwacji autorzy stwierdzili, że pewne warstwy diagnostyczne (a mianowicie jaskra neowaskularna i warstwy wysokiego ryzyka) i lepsze przedoperacyjne VA są wysoce predykcyjne dla utraty VA 2 lub więcej linii Snellena. Nie zostało to uwzględnione w kolejnych badaniach. W niniejszym badaniu wykluczono jaskrę neowaskularną i naczynioruchową, więc bezpośrednie porównanie z tymi wynikami nie jest możliwe. Autorzy uznali również progresję jaskry, choroby plamki żółtej i zaćmy za najczęstsze przyczyny utraty wzroku po umieszczeniu Baerveldta, z niewyjaśnioną utratą wzroku występującą u 15% pacjentów w ogólnej populacji badanej. W przeciwieństwie do ustaleń z Gedde et al., powikłania pooperacyjne nie były statystycznie związane z utratą wzroku.

podczas gdy te wcześniejsze badania badały przyczyny utraty wzroku, niniejszy artykuł starał się zidentyfikować i przewidzieć niewyjaśnioną utratę wzroku. Chociaż nie zostało to scharakteryzowane w odniesieniu do operacji przetoki wodnej, kilka opublikowanych badań zbadało ryzyko wykaszania po trabekulektomii . Francis et al. opublikowano najnowsze badania badające utratę wzroku i zgaszanie po trabekulektomii . Wśród 301 oczu u 262 pacjentów autorzy odnotowali 2,0% wskaźnik tabakulektomii po trabekulektomii. Chociaż koncentruje się na innym rodzaju operacji jaskry, co ciekawe, znaleźliśmy podobny wskaźnik tabaki-out w niniejszym badaniu 2,4%. On univariate analysis, Francis et al. stwierdzono, że czynnikami ryzyka długotrwałej utraty wzroku były obecność wiązania dzielonego na przedoperacyjnym HVF, liczba ćwiartek kardynalnych z wiązaniem dzielonym i pooperacyjne wysięki naczyniówkowe z ewentualnym ustąpieniem. Ograniczeniem wcześniejszego badania był brak analizy wielowymiarowej. Nasza obecna analiza wielowymiarowa ujawniła, że ze zmiennych, które Francis et al. w badaniu stwierdzono, że jedynie obecność wiązania rozszczepionego w kwadrancie inferonasal była statystycznie istotna dla snuff-out po implantacji Baerveldta.

spekulacją na temat tego, dlaczego fiksacja dzielona może być czynnikiem ryzyka tabaki, jest fakt, że fiksacja jest dostarczana przez wiązkę włókien plamkowo-grudkowych, która często jest późną częścią warstwy włókien nerwowych siatkówki, która może być zagrożona w jaskrawym uszkodzeniu nerwu wzrokowego. W związku z tym obecność fiksacji split może sugerować, że jaskra jest często tak zaawansowana, że utrata wszelkich pozostałych punktów fiksacji może wystąpić łatwiej, zwłaszcza po traumatycznym wydarzeniu, takim jak operacja jaskry, a tym samym prowadzić do tabaki-out pooperacyjnie.

ograniczenia tego badania obejmują wady związane z badaniem retrospektywnym, w tym brakrandomizacji pacjentów i brak regularnych badań HVF. Decyzja o umieszczeniu przetoki rurowej została podjęta przez lekarza prowadzącego na podstawie ogólnego stanu pacjenta, ale nie była ściśle standaryzowana. Spośród 247 oczu włączonych do tego badania tylko 186 oczu zostało poddanych przedoperacyjnym testom HVF. U pozostałych 61 pacjentów nie przeprowadzono badań pola widzenia ze względu na słabą ostrość wzroku przedoperacyjną (≤20/200) i (lub) zbyt dużą wartość IOP wymagającą pilnego umieszczenia rurki. Ponadto, ponieważ tabaka jest rzadkim zjawiskiem, konieczne było uwzględnienie obu oczu u niektórych pacjentów, aby uzyskać odpowiednią siłę statystyczną dla tego retrospektywnego przeglądu. Jednak żadne z 18 oczu z niewyjaśnioną długotrwałą utratą wzroku nie pochodziło od tego samego pacjenta. Ponadto, nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w wynikach, gdy tylko jedno oko z tych pacjentów zostało losowo wybrane do analizy. Wreszcie, może być tendencja do niedoszacowania częstości występowania snuff-out, jeśli chirurdzy podejrzewali taką możliwość u pacjentów z zaawansowaną utratą wzroku i dlatego nie operowali z taką samą częstotliwością u tych pacjentów.

podsumowując, nasze wyniki sugerują, że przemijająca utrata wzroku jest powszechna i trwa średnio 2,5 miesiąca, aby powrócić do zdrowia po umieszczeniu Baerveldta. Długotrwała utrata wzroku występuje rzadziej, ale nadal obejmuje znaczną część pacjentów i dlatego powinna być uwzględniona w edukacji pacjentów na temat ryzyka i korzyści wynikających z zabiegu chirurgicznego. Snuff-out lub ciężka niewyjaśniona długotrwała utrata wzroku była zjawiskiem niezbyt częstym, występującym w 2,4% przypadków po implantacji Baerveldta. Uboższe POD1 VA może zwiastować gorsze rokowanie w dłuższej perspektywie, a poziom utraty pola widzenia, zwłaszcza obecność wiązania rozszczepionego na przedoperacyjnym HVF, może pomóc w identyfikacji pacjentów z największym ryzykiem tabaki-out. Wyniki tych badań mają na celu wyjaśnienie przebiegu utraty wzroku i powrotu do zdrowia po umieszczeniu Baerveldta i lepszą identyfikację czynników ryzyka niewyjaśnionej długotrwałej utraty wzroku i tabaki-out.

5. Wnioski

jest to pierwsze badanie, które ma na celu zbadanie zjawiska snuff-out lub niewyjaśnionej ciężkiej długotrwałej utraty wzroku, po umieszczeniu przetoki wodnej. Predykcyjnymi czynnikami ryzyka snuff-out są stopień utraty wzroku na POD1 i obecność fiksacji dzielonej obejmującej kwadrant inferonasal w przedoperacyjnych badaniach pola widzenia. Długotrwała utrata wzroku nie jest rzadkością po wszczepieniu przetoki rurkowej Baerveldta, przy czym snuff-out występuje w 2,4% przypadków w tym badaniu.

wyniki tego badania zostały przedstawione częściowo na spotkaniu Amerykańskiej Akademii Okulistyki 15 listopada 2015 roku w Las Vegas, NV. Dwóch autorów, Dr Esther Lee Kim i dr Brian Francis, miał pełny dostęp do wszystkich danych w badaniu i wziąć pełną odpowiedzialność za integralność danych i dokładność analizy danych.

zainteresowania konkurencyjne

autorzy nie mają interesów finansowych w temacie tego manuskryptu.

podziękowania

autorzy są wspierani przez nieograniczony grant z Research to Prevention Blindness oraz Nei Core Grant EY03040.