Innate lymphoid cells (ILCs) zijn nieuw beschreven immuunlymphoid cells die morfologisch vergelijkbaar zijn met B-cellen en T-cellen, maar herschikt antigeenreceptoren missen. ILCs scheiden hoge concentraties van cytokines af en zijn betrokken bij aangeboren immuniteit, ontsteking, lymfoïde weefselvorming en weefselremodellering. Consistent met hun rol in immune surveillance, en hun implicatie in vroege opsporing van ziekteverwekkers, worden ILC ‘ s gelokaliseerd aan mucosale oppervlakken en reageren op afgescheiden molecules van het epitheel. Alle ILC-populaties onderscheiden zich van een gemeenschappelijke lymfoïde voorlopercellen (CLP), die gelokaliseerd zijn in de foetale lever of het volwassen beenmerg, als reactie op de expressie van specifieke transcriptiefactoren. Omdat ILC ’s ontwikkelings-en functionele gelijkenissen delen met helper T (Th) cellen, is de nomenclatuur voor ILC’ s vastgesteld op basis van de classificatie van th cellen. ILC ‘ s worden ingedeeld in drie groepen volgens de transcriptiefactoren die hun ontwikkeling bemiddelen en de cytokines die ze afscheiden. Groep-1 ILC ‘ s staan onder controle van de t-bet transcriptiefactor en omvatten natural killer (NK) – cellen en ILC1-cellen. Zij scheiden type-1 cytokines zoals IFN-gamma en TNF-alpha in reactie op intracellular ziekteverwekkers af. Groep-2 ILC ‘ s vertrouwen op de Gata-3 en ror-Alfa transcriptiefactoren en produceren type-2 cytokines (IL-5, IL-9, IL-13) als reactie op extracellulaire parasietinfecties. Tot slot, groep-3 ILC ‘ s samengesteld door lymfoïde weefsels inductor cellen (LTi) en ILC3 cellen, is onder de controle van de ROR-gamma t transcriptiefactor en omvat cellen die IL-17 en/of IL-22 produceren. LTi-cellen zijn nodig voor de ontwikkeling van lymfoïde weefsels, terwijl ILC3-cellen de balans tussen intestinale symbiotische microbiota en immuniteit bemiddelen.